vorm volgt functie

Wat geldt voor de vormgeving van een website, geldt in zekere zin ook voor het vormgeven van – whatever – elk ‘ding’. Het weglaten van overbodigheden vergroot het inzicht in het hoe en waarom van iets. De diffuse sluier van argumentloze vormen of kleuren ontneemt ieder zicht op werkelijke eigenschappen.

Ben ik daarmee een aanhanger van Sullivan’s Form follows function? In zekere zin wel. In ieder geval zou ik meer van de wereld begrijpen als een valide argument (de functie) altijd verantwoordelijk zou zijn voor een bepaalde keuze (de vorm).
En zou de wereld er saaier door worden? Ja en nee. Minder saai omdat het eenvoudiger en dus een plezier wordt om iets te doorgronden, er gaat een wereld voor je open, en daarna saai omdat het elke overbodige toevoeging mist waarover je kunt struikelen.

Het is een keuze. Eerst de argumenten, de basisstructuur en de vorm die daar vanzelf uit spreekt. Daarna kun je je afvragen of een toevoeging op zijn plaats is. Of een vrolijke noot meerwaarde biedt zonder de basisstructuur en de argumenten te verdoezelen.